Duurzaamheid in China is een zeer actueel onderwerp van discussie.
Vlak voor het modern tijdperk was China een land waar veel belangrijke technologische tot stand kwamen. Maar in de negentiende en het begin van de twintigste eeuw bleef China achter ten opzichte van de westerse wereld. Daardoor kon het land zich ook niet verdedigen tegen de westerse indringing. China kende geen eigen industriële revolutie en had ook weinig moderne industrie.
Pas na de dood van Mao Zedong’s in 1976 en de aankondiging van het modernisatieprogramma van Deng Xiaoping begon China nieuwe technologieën te importeren. De inzet van geavanceerde internationale technologie werd steeds groter. Deze werd betaald door de productie en export van een steeds groter wordend scala aan low-tech goederen.
De verschuiving naar duurzame ontwikkeling
Het is algemeen bekend dat China buitengewone percentages van groei kende in de afgelopen drie decennia. Dus waarom zouden ze niet gewoon op dezelfde manier door blijven gaan? Waarom zouden ze afstappen van het nationale ‘snelle groei voor alles’ project en een beleid van ‘duurzame ontwikkeling’ invoeren? Hoe zit het dus precies met duurzaamheid in China?’
Laten we er eerst eens over nadenken wat we met duurzaamheid bedoelen. Wij denken te weten waar we het over hebben, maar hebben de Chinezen het wel over hetzelfde?
Voor de huidige Chinese leiders betekent duurzaamheid twee dingen:
- Een economische benadering die welvaart blijft genereren (en, het moet toch echt gezegd worden, ook de communistische partij aan de macht houdt).
- Een benadering die de schade aan het milieu erkent en benadrukt dat voedselveiligheid, energieveiligheid, klimaatverandering en milieuproblemen serieus genomen moeten worden om ook toekomstige Chinese generaties nog duurzame leefomstandigheden te kunnen bieden.
Duurzaamheid is dan ook het sleutelwoord van China’s leiderschap in het tweede decennium van deze eeuw. De afgelopen decennia werd China gezien als producent en leverancier van relatief low-tech producten. Maar nu andere landen met lagere lonen concurreren met de Chinese export, heeft het land een nieuwe strategie nodig is. De wereldwijde crisis heeft dit nog eens onderstreept: China kan haar macht op de wereldmarkt binnen deze sector niet voor lief nemen.
Door Dr Robin Porter, Senior Consultant voor China